Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego
21 lutego jest obchodzony Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego.
Przesłaniem tego święta jest ochrona języków, promowanie wielojęzyczności i podkreślanie wartości edukacji językowej.
Język polski - obok chińskiego, węgierskiego i fińskiego - to jeden z najtrudniejszych do nauki języków świata - skomplikowana gramatyka z mnóstwem wyjątków oraz szeleszczące zgłoski.
Dziś w naszej szkole pani Anita Bułacińska podczas zajęć online zwracała uczniom uwagę, jak ważne jest posługiwanie się poprawną polszczyzną, jak należy dbać o kulturę słowa. Młodzież chętnie czytała wiersze, które dotyczyły zasad gramatycznych i orograficznych języka polskiego.
https://www.youtube.com/watch?v=-Dob8v8JvsU
Poniższe wybrane wierszyki pochodzą z książki „Wierszyki łamiące języki” Małgorzaty Strzałkowskiej
CHRZĄSZCZ
Trzynastego w Szczebrzeszynie
chrząszcz się zaczął tarzać w trzcinie.
Wszczęli wrzask szczebrzeszynianie:
– Cóż ma znaczyć to tarzanie?!
Wezwać trzeba by lekarza,
zamiast brzmieć, ten chrząszcz się tarza!
Wszak Szczebrzeszyn z tego słynie,
że w nim zawsze chrząszcz BRZMI w trzcinie!
A chrząszcz odrzekł niezmieszany:
– Przyszedł wreszcie czas na zmiany!
Drzewiej chrząszcze w trzcinie brzmiały,
teraz będą się tarzały.
TRZNADLE
W krzakach rzekł do trznadla trznadel:
– Możesz mi pożyczyć szpadel?
Muszę nim przetrzebić chaszcze,
bo w nich straszą straszne paszcze.
Odrzekł na to drugi trznadel:
– Niepotrzebny, trznadlu, szpadel!
Gdy wytrzeszczysz oczy w chaszczach,
z krzykiem pierzchnie każda paszcza!
SZCZENIAK
W gąszczu szczawiu we Wrzeszczu
klaszczą kleszcze na deszczu,
szczeka szczeniak w Szczuczynie,
szepcze szczygieł w szczelinie,
piszczy pszczoła pod Pszczyną,
świszcze świerszcz pod leszczyną,
a trzy pliszki i liszka
taszczą płaszcze w Szypliszkach.
Przesłaniem tego święta jest ochrona języków, promowanie wielojęzyczności i podkreślanie wartości edukacji językowej.
Język polski - obok chińskiego, węgierskiego i fińskiego - to jeden z najtrudniejszych do nauki języków świata - skomplikowana gramatyka z mnóstwem wyjątków oraz szeleszczące zgłoski.
Dziś w naszej szkole pani Anita Bułacińska podczas zajęć online zwracała uczniom uwagę, jak ważne jest posługiwanie się poprawną polszczyzną, jak należy dbać o kulturę słowa. Młodzież chętnie czytała wiersze, które dotyczyły zasad gramatycznych i orograficznych języka polskiego.
https://www.youtube.com/watch?v=-Dob8v8JvsU
Poniższe wybrane wierszyki pochodzą z książki „Wierszyki łamiące języki” Małgorzaty Strzałkowskiej
CHRZĄSZCZ
Trzynastego w Szczebrzeszynie
chrząszcz się zaczął tarzać w trzcinie.
Wszczęli wrzask szczebrzeszynianie:
– Cóż ma znaczyć to tarzanie?!
Wezwać trzeba by lekarza,
zamiast brzmieć, ten chrząszcz się tarza!
Wszak Szczebrzeszyn z tego słynie,
że w nim zawsze chrząszcz BRZMI w trzcinie!
A chrząszcz odrzekł niezmieszany:
– Przyszedł wreszcie czas na zmiany!
Drzewiej chrząszcze w trzcinie brzmiały,
teraz będą się tarzały.
TRZNADLE
W krzakach rzekł do trznadla trznadel:
– Możesz mi pożyczyć szpadel?
Muszę nim przetrzebić chaszcze,
bo w nich straszą straszne paszcze.
Odrzekł na to drugi trznadel:
– Niepotrzebny, trznadlu, szpadel!
Gdy wytrzeszczysz oczy w chaszczach,
z krzykiem pierzchnie każda paszcza!
SZCZENIAK
W gąszczu szczawiu we Wrzeszczu
klaszczą kleszcze na deszczu,
szczeka szczeniak w Szczuczynie,
szepcze szczygieł w szczelinie,
piszczy pszczoła pod Pszczyną,
świszcze świerszcz pod leszczyną,
a trzy pliszki i liszka
taszczą płaszcze w Szypliszkach.
